صفحات

ماداگاسکار باید جای عجیبی باشه. هیچوقت دنبالش نبودم بفهمم ماداگاسکار چه جور جاییه. امروز توی تخت به ترک های گچ دیوار نگاه می کردم، یکی پرسید چطوری؟ بی هوا گفتم توی ماداگاسکار ام. اولین بار بود ماداگاسکار رو روی گوشی تایپ می کردم، کیبورد هوشمندم تصحیح می کرد به "مادام العمر". بعد پاشدم نگاه کردم دیدم توی ماداگاسکار مردم سیاه پوست هستند و رئیس جمهورشون کراوات بنفش می زنه و اسمش یک تریلی طول و عرض داره. از همه عجیب تر اینکه این کشور بالای بیست و دو میلیون نفر جمعیت داره. نه نه ...بیخود گفتم عجیب تر از همه اینه که این جزیره به قدری ایزوله ست که پرنده ها و چرنده ها و پستانداران و جهنده هاش هیچ جای دیگه ی کره ی زمین یافت نمی شن. ماداگاسکار باید جای غمگینی باشه. .نوشته بود از *سه چیز بپرهیز. ماهی و دختران باکره و ماداگاسکار.


*خداحافظ گاری کوپر – رومن گاری – سروش حبیبی