قبل از کرونا دوست داشتم خونواده داشته باشم.

خونواده ی معمولی. آدم، بچه، سگ و گربه، خونه ی متوسط.

ولی نمی دونم چرا متوجه این نبودم که چقدر این برام مهمتر از دستاوردها، اهداف، پول و کسکلک های دیگه ست.

الان خیلی فرصت دارم که فکر کنم.

قرنطینه طولانی شده. کار کم شده.

قبلا ناهار با همکارم می خوردم ولی الان اون هم نیست.

همه حرف از resilience می زنن

مقاومت

ugh